6 Ergste problemen en oplossingen van binnenmuurplamuur bij schilderprojecten

Stopverf voor binnen- en buitenmuren is een onmisbaar hulpmateriaal bij het schilderen projecten. Met de ontwikkeling van de architectonische coatingindustrie is het gebruik van stopverf voor buiten- en binnenmuren enorm toegenomen. Veel coatingprojecten hebben te maken gehad met verschillende kwaliteitsproblemen, zoals problemen met het afschrapen van plamuur, blaasvorming, barsten in de toplaag en afbladderen. MIKEM is een bijzonder HPMC leverancier voor buiten- en binnenmuurplamuur.

We combineerden jarenlange onderzoeks- en ontwikkelingservaring met feedback van klantenanalyse. In dit artikel worden de problemen en oplossingen diepgaand geanalyseerd om relevante spelers in de industrie te voorzien van praktische bouwervaring.

1. Een te droge of te natte constructie van het basisoppervlak veroorzaakt kalkaanslag.

Het meeste stopverf voor binnenmuren is luchthardend materiaal met Ca(OH)₂ als primair cementmateriaal. Het vereist een hoge vochtigheid op het grondoppervlak van de muur en de bouwomgeving. Als de vochtigheid binnen de 25%~75% ligt, kan calciumhydroxide goed reageren met CO₂ en H₂O in de lucht om CaC0₃ kristallen met een compacte structuur.

Als de luchtvochtigheid te hoog is, wordt de CO₂ in de lucht is overeenkomstig laag. En als de luchtvochtigheid te laag is, is het HO onvoldoende. Als gevolg daarvan zal de CaCO₃ De kristalstructuur die gevormd wordt door de reactie is los en de sterkte van de plamuur zal erg laag zijn of zelfs niet uitharden.

Om dit probleem op te lossen, moet er in een geschikte bouwomgeving worden gebouwd of moet er water op een te droge muur worden gespoten. Ook moet worden voorkomen dat er wordt gebouwd op een te natte muur. Als de muur niet lang kan drogen, wordt aanbevolen om buitenmuurplamuur op cementbasis (hydraulische plamuur) te gebruiken voor de bouw.

2. Als de slurry lang open blijft, zal het oppervlak korsten.

Omdat het oppervlak van de slurry lange tijd aan lucht wordt blootgesteld, wordt de Ca(oH)₂ op het oppervlak van de binnenmuurplamuurspecie kan worden gecombineerd met de CO in de lucht. De reactie genereert CaC0 en kristalliseert. Tegelijkertijd zullen de colloïdale componenten in de binnenmuurplamuur water verliezen en een film vormen. Dit vormt verder een korst op het oppervlak en de stopverf zal bezwijken. Bij luchthardende materialen kan isolatie van lucht voorkomen dat ze uitharden. Als je de gemengde plamuur de volgende dag wilt gebruiken, kan de slurry worden afgesloten en geïsoleerd van de lucht worden bewaard. Zolang het water niet ontsnapt of verloren gaat, kan het een goede verwerkbaarheid behouden.

3. Herhaaldelijk sproeien van water op de binnenmuurplamuur veroorzaakt krijten en afschilferen.

De binnenmuurplamuur is uitgehard. Herhaaldelijk drenken met water en herhaalde nat- en droogcycli. vervolgens wordt de CaC0₃ kristallen zullen geleidelijk veranderen in oplosbaar Ca(HCO₃)₂ en oplossen. Bovendien zijn de opnieuw dispergeerbaar latexpoeder gebruikt voor stopverf voor binnenmuren is vaak niet-waterbestendig latexpoeder. Hierdoor gaat de plamuurlaag verpoederen.

Buitenmuurplamuur op cementbasis kan worden gebruikt voor herhaaldelijk sproeien met water, maar het sproeien met water verhoogt de sterkte van plamuur op cementbasis.

4. Bij houten planken zal het oppervlak afbladderen tijdens de bouw.

Plamuur voor binnenmuren wordt direct op het oppervlak van de houten plank geschraapt vanwege onvoldoende hechting en onvoldoende taaiheid en is niet bestand tegen de zwellende en krimpende vervorming van de houtlaag of lichte trillingen. Het fenomeen van afschilferen en afvallen zal zich voordoen.

Wanneer plamuur op de houten plank wordt geschraapt, moet een extra 5% witte latex worden toegevoegd om de hechting en taaiheid te verbeteren. Tegelijkertijd moet de houten plaat eerst worden gevernist om vergeling in een later stadium te voorkomen. Of kies een R-type buitenmuurplamuur (dynamische scheurvastheid groter dan 0,3 m).

5. Een gecompliceerde huid en ernstige kalkaanslag zullen optreden bij langdurige constructie van een natte ondergrond.

De batch plamuur op kalkbasis ligt op het vochtige basisoppervlak. De buitenste laag van de plamuur kan goed kristalliseren en uitharden. Toch zal de binnenkant van het basisoppervlak de kristallen verliezen als gevolg van langdurige vochtigheid. Hierdoor wordt de huid hard en is de binnenkant niet hard. Stukjes van de huid zullen tijdens het polijsten loslaten en het gepolijste oppervlak zal ernstig krijt vertonen.

De constructie moet worden uitgevoerd nadat het muuroppervlak droog is. Op deze manier kan de ideale reactieomgeving worden verkregen die nodig is voor de verkalking van stopverf op kalkbasis. Als het nodig is om een dergelijk basisoppervlak te construeren, kan de stopverf op cementbasis moet worden gekozen als constructiemateriaal.

6. Het probleem van kleine luchtbelletjes zal zich voordoen bij de constructie van het vochtige basisoppervlak

Sommige muren lijken aan het oppervlak droog, maar binnenin zit veel vocht. Vooral bij een scheidingswand die net klaar is met het storten van beton of een wand die net met cementmortel is afgewerkt, ziet het oppervlak er bij zonnig of droog weer vaak erg droog uit, maar binnenin de muur zit veel water. Als de luchtvochtigheid aan de binnenkant van de muur hoger is dan de luchtvochtigheid aan de buitenkant van de muur, ontstaat er een luchtdrukverschil en zal het vocht naar de buitenkant van de muur diffunderen. Als de stopverf voor binnenmuren op dat moment op de muur wordt aangebracht, zullen er onmiddellijk dichte kleine luchtbelletjes verschijnen.

Het is noodzakelijk om een geschikte bouwtijd te kiezen en te wachten tot het vocht in de muur is verdampt voordat u verdergaat met plamuur constructie. Als de bouwtijd krap is, kun je ook voor de eerste keer op de vochtige muur dun afstrijken en verdichten om de stoomgaten op de muur te blokkeren. En dan de tweede keer schrapen vlak voordat de eerste keer droog lijkt te zijn, wat het aantal kleine luchtbelletjes aanzienlijk kan verminderen.

Behalve een geschikte constructie is de kwaliteit van stopverf voor binnenmuren ook van groot belang om veelvoorkomende problemen te voorkomen. Onze MelaColl™ cellulose-ether en Mikrant™ producten worden veel gebruikt in stopverf voor binnenmuren. Ze vertonen de volgende eigenschappen in de bouw:

Indikken: Onze producten kunnen plamuurpoeder dik maken om het opschortingsvermogen en het anti-verzakkingsvermogen te verbeteren en de oplossing uniform te houden.

Vasthouden van water: Onze producten kunnen het plamuurpoeder in een vochtige toestand houden en de hulpas calcium laten reageren onder invloed van water.

Smering: Ons product heeft een smerende werking. Dat maakt het plamuurpoeder goed verwerkbaar, houdt het glad en bespaart menselijke energie tijdens het bouwproces.

Het bovenstaande gaat over de problemen en oplossingen van stopverf voor binnenmuren. We bespreken de problemen en oplossingen bij de constructie van buitenmuurplamuur in het volgende artikel. Blijf luisteren naar MelaColl™ voor meer gerelateerde kennis!